Nieuwe culturen leren kennen, ongekend veel natuurschoon ontdekken en heerlijk eten in alle uithoeken van de wereld: reizen is fan-tas-tisch. Maar dat neemt niet weg dat het altijd maar even goed gaat. Elke reiziger heeft weleens de wens gehad om ergens liever de benen te nemen. Lees hier vijf momenten op reis die ik heel graag had willen missen.
Apeninvasie in Maleisië
Ze lijken zo lief en schattig die apen, maar niets is minder waar. Toen ik acht jaar geleden in Maleisië van het ene naar het andere strand wilde lopen, hebben ze me de schrik van mijn leven gegeven. Samen met mijn ouders en broer was ik op Tioman, een prachtig, onontdekt eiland met heerlijke bountystranden en een goede vibe. Ons hutje stond op een lang stuk strand, maar na een aantal dagen vonden we het tijd om ook een andere baai te ontdekken. Dus besloten we om een dagtrip naar, jawel, Monkey Beach te maken. De enige manier om dit strand te bereiken was via de jungle. Gaaf, dachten we nog. Maar dat ging toch even anders dan we hadden verwacht. We kwamen wat apen tegen, die dit ongerept stukje jungle domineerden. En dat lieten ze weten ook. Want toen mijn broer uit alle vriendelijkheid een nootje wilde uitdelen aan een makaak, kwam de volgende makaak om de hoek kijken. En nog één. En toen twee, drie, vier… Voor we het wisten stonden tientallen apen om ons heen. Daarom besloten we langzaam maar zeker van ze weg te lopen door het pad verder te volgen. Maar de apen kwamen woedend achter ons aan. Wij gingen sneller lopen, zij gingen sneller lopen. Totdat we op een gegeven moment moesten rennen voor ons leven, maar ze bleven ons in volle snelheid achtervolgen. En ze gaven niet op. De makaken kwamen van achter, van links, van rechts én zelfs van boven, door mee te slingeren door de boomtoppen. Ze waren echt OVERAL. Ik heb nog nooit in mijn leven zó hard gerend als toen. Sindsdien vermijd ik ze op reis en zal ik deze apeninvasie nooit meer vergeten. Nooit. Meer.
Omsingeld worden door honden in Thailand
Van de apen gaan we naar de honden. En zoals je misschien al in een vorig artikel met twintig weetjes over mezelf hebt kunnen lezen, ben ik nogal bang voor honden. Maar ik durf met zekerheid te zeggen dat iedereen, hondenliefhebber of niet, dit moment ook liever niet had meegemaakt. Toen ik (wéér) met mijn ouders op reis was door Thailand, gingen we op een van de eilandjes met een stel uiteten. We hadden twee scooters voor ons vieren, maar omdat het al laat was besloten mijn broer en mijn vader het stel terug te brengen naar hun accommodatie. Dus wachtten mijn moeder en ik ergens op straat totdat ze terug waren. Het was immers maar een paar minuten wachten. Daar stonden we dan; in het pikkedonker, zonder straatverlichting en met niemand om ons heen. En toen hoorden we hondengeblaf. Ergens in de verte, niet heel spannend. Totdat het geblaf steeds dichterbij kwam. En we ineens nóg een andere hond hoorden blaffen. En nog één. Uiteindelijk stonden er zo’n tien honden om ons heen. Langzaam omsingelden ze ons en kropen ze naar ons toe. Ze gromden, lieten hun tanden zien en stonden in een aanvalhouding. Doodeng. En we konden nergens heen. We voelden ons zó machteloos op dat moment. En gelukkig, op het moment dat het écht heel eng begon te worden, kwamen mijn broer en mijn vader aangereden en zijn we rennend achterop gesprongen.
Slapen in een Thais bordeel
Van deze walg ik nog steeds. In Bangkok konden we geen slaapplek vinden en na úúúren sjouwen met onze backpacks in de brandende zon waren we er helemaal klaar mee. We moesten en zouden een slaapplek vinden. En dus kwamen we uit bij een bordeel. Toentertijd wisten we niet zeker of het écht een bordeel was, maar we hadden helaas geen keus. En wat was het VIES. Ik voelde me zo ranzig, ondanks dat ik in mijn eigen mummiezak lag. Ik heb die nacht bijna niet geslapen, ik had het stikheet en wilde er zo snel mogelijk weg. Iets wat ik echt NIEMAND aanraad.
Een vreemde local in Maleisië
Weer even terug naar Maleisië. Mijn vader zoekt op reis altijd de gekste en de meest onbekende plekken op. En dat deed hij deze keer ook. Zo kwamen we in een dorp terecht waar al ruim tien jaar geen westerse toerist was geweest. Er was één hotel: oud, ranzig en overduidelijk bijna verlaten. Maar dit was de enige slaapmogelijkheid. Nabij het dorp kon je grotten bezoeken en dat was het enige wat je hier kon doen, dus besloten we hierheen te gaan. De hoteleigenaar bood aan om ons met zijn motor te brengen, want lopen zou te ver zijn. Dus werden we één voor één gebracht. Mijn broer ging als eerste en na zo’n twintig minuten kwam hij terug om mij op te halen. En daar ging het mis. Ik werd netjes gebracht naar mijn broer op de plek van bestemming, maar toen zette hij zijn motor aan de kant en weigerde hij om onze ouders op te halen. Hij maakte foto’s van ons, maakte ongepast grappen en bleef eng naar ons kijken. Uiteindelijk, na een tijd daar te hebben gezeten, zagen we onze ouders in een busje voorbij rijden die ze onderweg hadden aangehouden. Wát was dat ongemakkelijk zeg.
Vastzitten op een klein eiland in Taiwan
Deze laatste is gelukkig niet eng of ranzig, maar leuk was anders. Samen met mijn vriend maakte ik een rondreis door Taiwan, waarbij we het zogeheten Green Island bezochten. Dit eilandje is zo klein dat je het in een halve dag helemaal rond kan rijden. Verder kan je er amper wat doen: aan het strand liggen is geen optie, de restaurants waren – vanwege het laagseizoen – bijna allemaal gesloten en er zijn geen tot weinig bezienswaardigheden. Eigenlijk een dooie boel. We wilden hier één dag zijn, zodat we rond konden scooteren en konden wandelen, maar uiteindelijk hebben we vier dagen op het eiland vastgezeten. Het weer was op dag twee omgeslagen, waardoor de boten niet meer teruggingen naar het vasteland. En dus moesten we wachten totdat dit wel weer kon. Vier dagen lang hebben we onszelf moeten vermaken. Had het nog een dag langer geduurd, dan hadden we misschien zelfs onze vlucht gemist. Ik had deze vier dagen heel anders voor ogen.
Wat is het meest verschrikkelijke moment dat jij op reis hebt meegemaakt?
14 comments
Vervelend geen slaapplek kunnen vinden en dan ook nog eens daar terecht komen nee dat hoop je niet op je vakantie
Haha nee dat was helemaal niet leuk! Blijft me voor altijd bij 🙂
Ieuw!!! Die apen lijken me eng inderdaad. Ik vind de aapjes op de Apenheul al griezelig moet ik bekennen. Wel een groot avontuur zeg!
Hahaha hilarisch, ik ook. Maar ik ben sowieso geen held wat betreft dieren, dus ik ben al snel bang!
Wat een enge man, die hoteleigenaar! Brrr… echt geen leuke situatie. Toen ik met mijn ouders en mijn broer op reis was in Thailand, hebben we eens twee scooters gehuurd. Ik zat bij mijn moeder achterop, en mijn broer bij mijn vader. We werden al rijdend aangesproken door iemand die ons naar zijn restaurant wou lokken, en zijn mekaar zo in de drukte van het verkeer kwijtgeraakt. We hadden geen telefoons bij, en hebben mekaar na een tijd zoeken teruggevonden. Dat waren toch een aantal bange momenten.
Aaaah klinkt ook heel a-relaxed zeg! Vind elkaar dan maar eens terug. Maar uiteindelijk komt alles goed en daar word je alleen maar sterker van!
Bbbrr dat met die apen en honden lijkt mij heel naar. Je hebt wel een aantal avonturen om te vertellen ;).
Haha ja dat wel, maar had ze liever niet meegemaakt! Ik was zóóó bang!
Leuk dat je dit deelt maar lijkt mij niks vooral dat bordeel in bangkok, en dat terwijl bangkok zoveel plekken heeft om heen te gaan dan was het wel echt crisis
Haha ja het was ook zeker crisis. Uren lopen, alle kanten op, alles zat vol… wat een drama!
Jammer dat je geen beter slaapplek hebben kunnen vinden. Ik zou het in tegenstelling de honden en apen leuk vinden. Maar als ik dat zou meemaken zoals jij zou ik ook wel heel bang worden
Haha ja het was echt niet grappig, vond het beide doodeng. Nooit meer zoiets!
Jeetje wat een heftige verhalen! En vooral omdat je op dat soort momenten zelf weinig aan de situatie kunt doen 🙁
Haha ja dat vooral, best eng! Maar gelukkig is alles goed gekomen 😀